Projekt wykonał uznany niemiecki architekt zamieszkały w USA, Helmut Jahn. 

Inwestycję ukończono w 2013 r. Reklamowano ją jako „nową ikonę Warszawy”. 

Elegancka, minimalistyczna wieża pokryta ciemnym szkłem została oddana do użytku w  2013 r., choć plany, by na działce u zbiegu ulic Emilii Plater i Twardej wznieść wysokościowiec, snuto od 2006 r. 

Wysokościowiec z masywną partią dominanty w bryle został ukończony w 2004 r. 

Projektanci, Maria Berko-Haas i Marek Sędzierski, dążyli do maksymalizacji powierzchni użytkowej w ramach określonych przez warunki zabudowy. Efektem prac jest liczba aż 342 mieszkań o powierzchni od 37 (kawalerki) do 243 m² (6-pokojowe)

To pierwszy budynek mieszkalny w historii Warszawy, który przekroczył pułap 100 metrów wysokości (i trzeci tak wysoki budynek w ogóle, po niepokonanym do dziś Pałacu Kultury i Nauki z 1955 r. oraz hotelu Forum, obecnie Novotel, z 1974). 

Budynek powstał w latach 1999-2000 według projektu uznanej pracowni JEMS. 

 Obiekt ukończono w 2021 r. Kompleks o nowoczesnych, nawet futurystycznych, zaokrąglonych kształtach (proj. Sud Architekt Polska) należy do założeń typu mixed-use.

Budynek mieści 500 mieszkań o podwyższonym standardzie, liczących od 28 do aż 508 m².

Inwestycja została zaprojektowana przez pracownię KIPP Projekt. Składa się z kilku obiektów: 4-piętrowego od strony ul. Ostrobramskiej, poprzecznego 8-piętrowego i 26-kondygnacyjnej na rogu ul. Marii Rodziewiczówny. 

Obiekt ukończono w 2019 r. Znajduje się w nim aż 575 mieszkań o powierzchni od 30 do ponad 130 m². 

Dwie bliźniacze wieże mieszkalne (ze wspólnym podium mieszczącym sklepy i punkty usługowe) powstały w 2009 r.

Obiekt zaprojektował Piotr Majewski z pracowni MWH Architekci. 

O krok od Pałacu Kultury i Nauki na bardzo wysokich piętrach można zamieszkać także w punktowcach Ściany Wschodniej. Wszystkie liczą po 24 kondygnacje i mierzą od 81 do 87 metrów.