Jakie rodzaje ścian wykonuje się z płyt gipsowo-kartonowych?

Dobór elementów na ściankę działową z g-k, takich jak liczba warstw i typ płyt gipsowo-kartonowych, rodzaj profili czy parametry techniczne wełny mineralnej (gęstość, grubość), bezpośrednio przekłada się na parametry ściany działowej. Mowa tu m.in. o jej nośności i sztywności, izolacyjności akustycznej oraz odporności ogniowej.

Spis treści

1. Rodzaje konstrukcji ścian z płyt gipsowo-kartonowych
2. Ścianka działowo o konstrukcji pojedynczej
3. Ścianka działowa o konstrukcji podwójnej
4. Ścianka instalacyjna z płyt GK
5. Ściany działowe o odporności ogniowej
6. Izolacyjność akustyczna ścian z karton-gipsu
7. Sucha zabudowa odporna na wilgoć

Rodzaje konstrukcji ścian z płyt gipsowo-kartonowych

Można wyróżnić trzy główne systemy ścian działowych:

• pojedyncza konstrukcja z pojedynczym poszyciem płytami g-k
• pojedyncza konstrukcja z wielowarstwowym poszyciem płytami g-k
• podwójna konstrukcja z wielowarstwowymi okładzinami. W trzeciej grupie znajdują się także ściany instalacyjne.

Rozwiązania te są również modyfikowane – dostawcy systemów suchej zabudowy oferują zestawy wyrobów z myślą o określonym zastosowaniu i parametrach.

Zobacz również: Ściany działowe - z czego i jak budować? Parametry ścian działowych

Ścianka działowo o konstrukcji pojedynczej

Ściany działowe wykonane na pojedynczej konstrukcji z pojedynczą warstwą płyt gipsowo-kartonowych mogą być stawiane na każdej nośnej konstrukcji stropu. Wymiar profilu dobiera się do wysokości pomieszczenia. Jeżeli jest ona wyższa niż 4 m, profile można łączyć na zakładkę (CW50 – 50 cm, CW 75 – 75 cm, CW100 – 100 cm). W przypadku ścian o wysokości do 3 m, niedozwolone jest łączenie profili. Ściany działowe z pojedynczym płytowaniem sprawdzą się do wydzielania pomieszczeń, np. w mieszkaniach, gdy nie będą mocno obciążone wieszanymi przedmiotami.

Kolejnym rozwiązaniem są ściany działowe na pojedynczej konstrukcji, ale z podwójną warstwą płyt. Charakteryzują się wysoką wytrzymałością, sztywnością i bardzo dobrymi parametrami w zakresie izolacyjności akustycznej oraz odporności ogniowej. Z powodzeniem mogą być wykorzystywane jako przegrody oddzielające mieszkania bądź przeznaczone pod układanie płytek. Zwykle są stosowane do 6,6 m wysokości, choć może ona dochodzić do 10 m. Montuje się je w miejscach narażonych na obciążenie tłumem ludzi.

Ścianka działowa o konstrukcji podwójnej

Podwójne konstrukcje (z dwu- lub trójwarstwowym poszyciem) tworzą dwie niezależne konstrukcje, w których profile CW są od siebie odsunięte o 5 mm. Między nimi umieszcza się taśmę uszczelniającą o właściwościach tłumiących, tak aby przegroda charakteryzowała się lepszą izolacyjnością akustyczną. Sprawdzą się jako ściany międzylokalowe. Odmianą tej konstrukcji jest rozwiązanie, w którym odległość między profilami CW jest większa, a elementy te pracują niezależnie (brak taśmy).

Wykonuje się na nich podwójne opłytowanie, co pozwala uzyskać większą sztywność i lepszą izolacyjność akustyczną przegrody. Standardowo wypełnia się je warstwą wełny mineralnej, przynajmniej z jednej strony rusztu. Tego typu konstrukcje bardzo dobrze sprawdzą się jako wysokiej klasy przegrody oddzielające mieszkania, ponieważ charakteryzują się bardzo dobrymi parametrami. W zależności od systemodawcy mogą osiągać izolacyjność akustyczną na poziomie Rw = 70 dB oraz odporność ogniową dochodzącą do (R)EI 120.

Ścianka instalacyjna z płyt GK

Konstrukcję ścianki instalacyjnej stanowią dwa odsunięte od siebie rzędy profili, pomiędzy którymi można przeprowadzić instalację, np. wodno-kanalizacyjną. Aby ściana uzyskała odpowiednią sztywność, sąsiednie słupki łączone są ze sobą przewiązkami z płyt gipsowo-kartonowych o wysokości min. 300 mm, montowanymi w 1/3 i 2/3 ich wysokości. Konstrukcję pokrywa się dwoma warstwami płyt g-k, a wewnątrz w jednym rzędzie umieszcza się wełnę mineralną. Takie ściany oddzielają pomieszczenia sanitarne, np. łazienki, od pozostałych pomieszczeń.

Poszczególne rodzaje konstrukcji mogą mieć różne wysokości – szczegóły konstrukcyjne zawarte są w kartach technicznych systemów dostępnych na stronach producentów. W dużej mierze zależą one od tego, czy w projekcie zawarte są dodatkowe wymagania odnośnie do odporności ogniowej i akustycznej.

• Przeczytaj również: Czym wykańczać ściany mieszkania w stanie deweloperskim? Rodzaje farb i okładzin

Ściany działowe o odporności ogniowej

Płyty gipsowo-kartonowe, ze względu na swoją specyficzną budowę, której rdzeń stanowi gips, są wyrobem niepalnym. Dzięki temu mogą być wykorzystywane do wznoszenia ścian nierozprzestrzeniających ognia (NRO). Odporność ogniowa jest parametrem określającym czas, w którym w trakcie pożaru przegroda stanowi barierę ogniową. Ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych mogą pełnić funkcję przegród oddzielenia pożarowego w klasie odporności ogniowej nawet do (R)EI180, tzn. że kryterium nośności, szczelności i izolacyjności ogniowej jest spełnione w czasie do 180 min. Warunkiem jest zastosowanie systemowego rozwiązania, zarówno pod względem konstrukcyjnym, jaki i materiałowym. Powinno ono obejmować użycie płyt g-k ogniochronnych (im więcej warstw, tym wyższa odporność ogniowa przegrody).

Oprócz standardowych rozwiązań na rynku są dostępne również płyty obustronnie pokryte specjalną matą z niepalnego włókna szklanego, która pełni funkcję zbrojenia. Aby spełnić wymagania odporności ogniowej czy izolacyjności akustycznej, należy zastosować wewnątrz ściany materiał izolacyjny o gęstości oraz grubości odpowiadających tym wymaganiom. Większość budynków ma prawnie określone wymagania odnośnie do ognioodporności i są one egzekwowane w trakcie odbioru prac budowlanych.

Izolacyjność akustyczna ścian z karton-gipsu

Przy wznoszeniu ścian działowych w systemach suchej zabudowy istotnym parametrem jest izolacyjność akustyczna, która ma znaczący wpływ na komfort użytkowania pomieszczenia. Ochrona przed hałasem jest regulowana przez obowiązujące normy budowlane, które określają konkretne wymagania dotyczące przegród budowlanych w zależności od rodzaju pomieszczeń. Systemy o wysokiej izolacyjności akustycznej osiąga się przez zastosowanie wełny mineralnej jako materiału izolacyjnego w połączeniu z odpowiednią konstrukcją ściany.

Zasady konstrukcyjne dla przegród o podwyższonej izolacyjności akustycznej nie różnią się istotnie od tych obowiązujących w przypadku innych ścian wykonanych w technologii suchej zabudowy. Kluczowym aspektem jest dokładny wybór konstrukcji ściany działowej, który obejmuje typ, grubość, liczbę warstw płyt gipsowo-kartonowych w okładzinie oraz parametry wełny mineralnej. Aby osiągnąć deklarowane parametry izolacyjności akustycznej, kluczowe jest odpowiednie umieszczenie wełny mineralnej między profilami oraz szczelne połączenie wszystkich elementów konstrukcyjnych. Warto pamiętać o dokładnym zabezpieczeniu połączeń profilów przy podłożu ścian i stropów za pomocą uszczelniającej taśmy piankowej. Ponadto istotne jest staranne zaszpachlowanie wszystkich połączeń między płytami za pomocą specjalnej masy konstrukcyjnej oraz taśmy spoinowej.

Na rynku dostępne są wyroby poprawiające właściwości akustyczne, mowa tu o specjalnych płytach o zwiększonej gęstości rdzenia bądź tzw. twardych, które dodatkowo charakteryzują się zwiększoną wytrzymałością, przekładki wibroakustyczne, taśmy, specjalne profile czy systemy montażu, które pozwalają uzyskać jeszcze lepsze właściwości tłumienia hałasu w porównaniu do standardowych rozwiązań.

Sucha zabudowa odporna na wilgoć

Ściany gipsowo-kartonowe mogą być stosowane w pomieszczeniach charakteryzujących się podwyższoną wilgotnością powietrza, takich jak łazienki czy kuchnie. W tym wypadku zalecane jest zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych typu H2, tzw. hydro (płyty impregnowane lub wodoodporne wzmocnione hydrofobową matą z włókna szklanego), które mogą być użyte w pomieszczeniach o okresowo (do 10 godz.) podwyższonej wilgotności powietrza.

Anna Domańska