Montaż ściany G-K krok po kroku
Lekkie ścianki z g-k można łatwo i szybko wykonać. Żeby jednak były stabilne, trzeba je dobrze połączyć z innymi ścianami, stropem i podłogą. Dowiedz się jak zbudować ściankę z gips-kartonu bez błędów.
Spis treści
- Jak zbudować ściankę działową z profili?
- Jak przykręcać płyty gk do profili?
- Jak spoinować płyty gk?
- Najczęstsze błędy przy montażu suchej zabudowy
Jak zbudować ściankę działową z profili?
Pierwszą czynnością przy wznoszeniu ściany działowej jest wyznaczenie trasy jej przebiegu, tzw. trasowanie. Należy wyznaczyć jej przebieg na podłodze, a później na suficie, najlepiej przy użyciu lasera, który przyda się również na późniejszych etapach prac. Następnie można przystąpić do mocowania elementów poziomych i pionowych – profile UW mocuje się do podłogi i do sufitu, a CW do przeciwległych ścian. Aby zapewnić odpowiednią izolację akustyczną ściany, na skrajne profile należy przykleić systemowe taśmy izolacyjne z elastycznej pianki poliuretanowej. Elementy mocujące profile obwodowe dobiera się do rodzaju podłoża, grubości profilu oraz funkcji przegrody. Umieszcza się je w odstępach nie większych niż 100 cm. Po zamocowaniu profili krawędziowych można przystąpić do ustawiania słupków CW. Ich długość powinna być nieco krótsza od wysokości pomieszczenia, zazwyczaj o ok. 10 mm. Elementy te można skrócić za pomocą nożyc do blachy. Rozstaw słupków nie powinien być większy niż połowa szerokości płyty oraz być tak dobrany, aby wypadały na nich łączenia płyt. Po zbudowaniu rusztu z profili stalowych należy go wypoziomować.
- Przeczytaj także: Jakie rodzaje ścian wykonuje się z płyt gipsowo-kartonowych?
Jak przykręcać płyty gk do profili?
Mocowanie poszycia należy rozpocząć płytą o pełnej szerokości, musi się ona znaleźć krawędzią dokładnie w osi słupka. Należy pamiętać, że nie można jej opierać na podłodze, należy pozostawić tam przestrzeń na ok. 10 mm. Płyty gipsowo-kartonowe do powierzchni pionowych należy przykręcać w rozstawie co 20–25 cm. Na słupkach, tam gdzie płyty się łączą, wkręty w podwójnych rzędach trzeba przesunąć wzajemnie o połowę podziałki.Po zamocowaniu jednostronnego pokrycia można przystąpić do ewentualnego poprowadzenia instalacji. Następnie przestrzeń w ściance wypełnia się wełną mineralną, aby zwiększyć izolacyjność akustyczną przegrody.Po ułożeniu płyt z jednej strony ścianki, od drugiej – wolnej strony – przestrzeń w przegrodzie wypełniamy materiałem izolacyjnym (wełna szklana lub skalna). Dzięki temu zwiększy się jej izolacyjność akustyczna. Styki pionowe płyt z drugiej strony ściany powinny być przesunięte o wielkość równą rozstawieniu słupków. Dlatego jeżeli montaż był rozpoczynany od pokrycia całą płytą, to po drugiej stronie przykręca się płytę o połowie szerokości. Wymóg przesunięcia elementów dotyczy również wykonywania poszycia wielowarstwowego.
- Przeczytaj także: Elementy do suchej zabudowy. Jakie profile i płyty GK użyć na ściany?
Jak spoinować płyty gk?
Po zakończeniu prac montażowych należy wykonać spoinowanie połączeń płyt i szpachlowanie miejsc, w których użyto wkrętów. Zadaniem spoinowania jest nie tylko ukrycie styków między płytami, ale przede wszystkim połączenie poszczególnych arkuszy płyt w jedną spójną całość. W zależności od rodzaju użytej masy szpachlowej lub gipsu szpachlowego, można wyróżnić dwie główne metody spoinowania z taśmą zbrojącą i bez. Praktycznie wszystkie dostępne masy szpachlowe charakteryzują się wyjątkowo dużą wytrzymałością na ściskanie, znacznie przewyższającą ich wytrzymałość na rozciąganie. Aby umożliwić spoinie przenoszenie sił rozciągających, zazwyczaj stosuje się wzmocnienie w postaci taśmy zbrojącej.
- Dowiedz się także: Gładź czy masa szpachlowa? Kiedy stosować gładź, a kiedy szpachlówkę?
Najczęstsze błędy przy montażu suchej zabudowy
Budowa ścian działowych gipsowo-kartonowych nie jest skomplikowana, ale brak znajomości technik wykonania może prowadzić do błędów na każdym etapie prac. Do najczęstszych nieprawidłowości należy zaliczyć:
- przystąpienie do montażu ścian g-k przed zakończeniem prac mokrych – płyty mogą wchłonąć wilgoć i spęcznieć;
- błędnie dobrane profile do rodzaju/wysokości ściany i typu pomieszczenia, źle dobrany rozstaw;
- zbyt krótkie lub niewłaściwie dobrane do rodzaju podłoża kołki, za mała liczba elementów mocujących bądź ich za duży rozstaw (brak stabilności i wytrzymałości);
- brak dylatacji i połączenia ślizgowego, co może doprowadzić do pękania warstw wykończeniowych w miejscach styku ścian;
- błędny dobór płyt g-k (np. w pomieszczeniach wilgotnych nie można stosować płyt zwykłych zamiast typu H2);
- nieprawidłowe ułożenie płyt g-k względem siebie; dotyczy to zarówno ścian z jedno-, jak i wielowarstwowym poszyciem, chodzi o łączenia pionowe i poziome, które nie powinny się pokrywać ani przebiegać wzdłuż otworów drzwiowych (brak przesunięć osłabia sztywność i wytrzymałość ściany, a także prowadzi do spękań);
- brak lub niestaranne ułożenie izolacji z wełny mineralnej (istotne pogorszenie izolacyjności akustycznej); zastosowanie wełny o niższej gęstości niż zalecana w ścianach o zakładanej odporności ogniowej (utrata właściwości ogniochronnych).
